“The bigger the star the simpler the person”

« Όσο μεγαλύτερο το Αστέρι τόσο πιο ταπεινός ο άνθρωπος».

Με αυτά τα λόγια χαρακτήριζε τους σποδαίους καλλιτέχνες μια δασκάλα τραγουδιού που είχα στην Νέα Υόρκη, και βρίσκουν τον απόλυτο ορισμό τους στο μεγάλο βαθύφωνο Δημήτρη Καβράκο.

Είχα την ευτυχία και την τιμή να γνωρίσω τον Δημήτρη Καβράκο το 2009 με αφορμή ένα αφιέρωμα- συναυλία προς τιμή του, που μου πρότεινε η αγαπημένη φίλη μου Νίνα Καλούτσα να επιμεληθώ ως θεατρολόγος, και να συμμετέχω ως σοπράνο στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Λίμνης Πλαστήρα.

Την άνοιξη του 2009 όντας ακόμα κάτοικος Νέας Υόρκης, επισκέφτηκα το σπίτι του στο Μπρούκλιν. Εκεί ο κ. Καβράκος και η γυναίκα του με υποδέχτηκαν πολύ εγκάρδια. Μιλήσαμε εντός και εκτός κάμερας, και έτσι γνώρισα για πρώτη φορά από κοντά το μεγαλείο ψυχής, τον καλλιτέχνη και τον άνθρωπο που είναι γεμάτος αγάπη.

Με πήγε πίσω στα παιδικά του χρόνια στα Τρίκαλα τα πρώτα του ακούσματα από τους ψάλτες, τις πρώτες του συμμετοχές στις χορωδίες, και μου διηγήθηκε σιγά σιγά σαν παραμύθι πώς ξετυλίχθηκε η καλλιτεχνική του πορεία μέσα από μια σειρά από θαύματα, όπως συμβαίνει πάντα στους μεγάλους καλλιτέχνες. Δίπλα του η αγαπημένη του σύζυγος, Βίκη, μου έδωσε πληθώρα φωτογραφιών από το αρχείο του και μαγνητοσκοπημένες παραστάσεις του για να τα «δέσω» όλα αυτά σε ένα μικρό εορταστικό ντοκιμαντέρ για τα 30 χρόνια της συνεργασίας του με την Μετροπόλιταν Όπερα που συμπλήρωνε τότε.

Δεν είναι πολλοί οι καλλιτέχνες με τέτοια θαυμαστή πορεία, και ακόμα λιγότεροι οι Έλληνες που μας τιμούν όλους με την παρουσία τους στο χώρο της Τέχνης. Ωστόσο ο Δημήτρης Καβράκος έχει μια αύρα ήρεμη, δυνατή που εκπέμπει αλήθεια και αυθεντικότητα, επιτρέποντάς σου να τον πλησιάσεις σαν ένα απλό άνθρωπο. Κι όταν με άκουσε να τραγουδώ και μου πρότεινε σε πολλές περιπτώσεις να τραγουδήσω μαζί του και να σταθώ δίπλα του, ήταν τέτοια η απλότητά του που ένιωσα ότι μπορώ να ξεπεράσω το τρακ μου και να μοιραστώ τη σκηνή μαζί του. Κάθε φορά που τραγουδούσαμε μαζί ένιωθα πάντα αυτή τη θεϊκή φωνή να με κατακλύζει ως χείμαρος υψηλής δόνησης.

Ο Δημήτρης Καβράκος αποτελεί για μένα ένα πρότυπο καλλιτέχνη αλλά και ένα φωτεινό παράδειγμα πίστης, αφοσίωσης στην Τέχνη και μεγάλης εσωτερικής δύναμης.

Τώρα που μεταλαμπαδεύει τη γνώση του για την λυρική τέχνη αλλά και τη σοφία του στους νέους καλλιτέχνες της Μετροπόλιταν Όπερα ως vocal coach, και διαβάζοντας τις κριτικές που λαμβάνουν οι μαθητές του ως σολίστ του θεάτρου, τον θαυμάζω ακόμα περισσότερο, και του εύχομαι για τα γενέθλιά του από την καρδιά μου Χρόνια Πολλά γεμάτα Φως, Μουσική και Αγάπη!